zondag 7 augustus 2011

Echo


Mijn kleine vriendinnetje bekeek aandachtig mijn vingers.
"Gelukkig zitten er botjes in," zei ik "anders waren ze helemaal slap."
"Helemaal sláááp?" Klonk het langgerekt.
Terwijl ze het zei, keek ze me aan, maar haar gedachten gingen duidelijk langs mij heen.

Regelmatig herhaalde ze die middag mijn laatste woorden.
Of het nu over walnoten, driewielers of knikkers ging.

En steeds zag ik hem, hoorde ik hem, voelde ik hem:
de echo van verwondering.

2 opmerkingen: