woensdag 5 oktober 2011

Gesust

Zijn oma, opa en tante waren nog niet weg, of babyjongetje zette het op 'n brullen.
Dikke tranen en een bange blik: wie ben jij nou weer?

Wie hij was, wist ik wel: jongste neefje van mijn kleine vriendinnetje.
Zijn mama kon geen oppas vinden voor vanmiddag en zijn oma dacht opeens aan mij.

Het duurde een poosje voor ik zijn verdriet gesust had.
Hij hing op mijn schoot tegen mij aan, hikte nog wat na.
Ik voelde zijn lijfje verslappen en zag zijn lange teneergeslagen wimpers.
Hij sliep!

De fles ging er later in als koek.

1 opmerking: