Wij wonen in een doodlopend straatje.
Voor kijken we uit op een woonerf.
De doorgaande weg is vlakbij.
In de documentaire 'Stikken langs de snelweg' staan de huizen aan, of vlakbij de snelweg.
Een vrouw toont de zwarte fijnstof op de vensterbank in haar slaapkamer.
Ze stoft elke dag en het raam blijft -op een half uurtje na- dicht.
Ook vanwege het lawaai.
Bij ons scheuren nog wel eens opgevoerde brommers door de straat.
Als dat alles is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten