Impressie

Twee jaar geleden zagen we De Tuinen van Appeltern voor het eerst.
De zon scheen en het was zomers warm.
Hoe anders was het nu.
Toch hebben we het erg naar ons zin gehad.

Een kleine impressie:

Opmerkelijk

Eind juli is het en het schemert om drie uur 's middags.
Ik had me deze tijd van het jaar iéts anders voorgesteld.
De spectaculaire luchten zijn een schrale troost..

Gisteravond meldde weervrouw Willemijn dat juli niet één zomerse dag heeft opgeleverd.
Opmerkelijk? Zeker.
Leuk? Néé!

Babyshampoo

Breeduit lachend kijkt hij mij aan, de babyshampoo.
De reden dat ik hem in huis haalde?
Eczeem op mijn oogleden.
Elke avond met een wattenstaafje wat shampoo verdund met water op mijn oogleden smeren.
Op advies van de huisarts.

Ik doe het braaf.
Vooralsnog zonder resultaat.
En hij maar lachen...

Deze Week Zag Ik

... een teleurgestelde driekwartbroek:
na slechts een halve dag te zijn gedragen, belandde hij alweer op de stoel.

Deze Week Zag Ik is een initiatief van Roos, Rust en Regelmaat.

Jippie!

Na een lange, lange regendag, kon ik vanochtend mijn ogen nauwelijks geloven:
de zon deed het nog.
Jippie!

Dat het vanaf vier uur vanmiddag weer af en aan regent, mag de pret niet drukken...

Broodnodig

Donker, knapperig en met zonnepitten.
Net een gebakje, dit brood, zeker als het vers is.
Wij hebben maar een klein vriesvak.
Anders had ik zeker meer dan twee broodjes besteld.

Vanaf maandag gaat de bakker drie weken genieten van zijn broodnodige rust.
Een fijne vakantie!

Ansichtkaarten

Een paar dagen terug was ik in de Utrechtse binnenstad.
Op de Oude Gracht ging ik een winkeltje binnen.
Daar leek te tijd te hebben stilgestaan.

Ik bladerde er door dikke mappen, keek in stellingen en vitrines.
Koos met zorg vijf ansichtkaarten.
(Ja vijf, thuis had ik er al een paar)
Vijf plaatjes van lang geleden: 1923, 1924 ontcijfer ik, maar ook 1941.
Achterop namen en adressen in sierlijke handschriften.

Schatten zijn het, deze ansichtkaarten.

Cherrytime

It's cherrytime!
Heerlijk om zo te eten, maar ook in de yoghurt.
En het sap kleurt zo mooi rozerood.

Broeden

Zo kwam het uit z'n envelop, het Mini Notebook.
Nu ligt het naast mij, te acclimatiseren.
De kaft en de eerste vijf bladzijden zijn voor mij.

Ik broed.
Zal ik maar gewoon beginnen?

Meer over dit originele project vind je hier.

Gezelligheid

De TomTom-dame leidde ons keurig naar de minicamping waar de buurtjes zaten.
Net als thuis parkeerden we onze auto naast die van hen.
Er wachtte ons koffie met cakejes en later tomatensoep met verse broodjes onder de luifel.
Er wachtte ons regen.
Maar er wachtte ons vooral hartelijkheid.

's Avonds zaten we met z'n viertjes in de caravan en speelden Rummikub.
De regen kletterde op het dak.
Gezelligheid ten top.

TomTom-dame

Ze was flink de weg kwijt, de TomTom-dame, afgelopen zondag.
Ze riep rechtsaf als we alleen linksaf konden en stuurde ons dwars door weilanden.
Luisterden we niet, dan klonk het onderkoeld:
"Keer om!"
Gelukkig kwamen we evengoed waar we zijn wilden.

Komende zaterdag schakelen we haar opnieuw in.
We gaan zo'n vijf kwartier rijden verderop.
Naar onze buurtjes.
Zij logeren een weekje op de camping.

Dit keer hebben we de TomTom-dame harder nodig.
Hopelijk is ze in een goede bui.

Met appeltjes

Juli, zegt de kalender, het is juli.
Ik dacht even dat het oktober was.

De wind rukt aan takken en blaadjes.
Regen zwiept tegen het raam.
Overal plassen.
Overal nat.

Vanavond eten we rode kool.
Met appeltjes.
Voor het zomergevoel.

Prinsesheerlijk

Je bent bijna vier en je leeft je uit in het badje dat oma voor je heeft neergezet.
Behalve jijzelf mogen ook de Barbies erin.
Dan krijg je een nog veel beter idee:
Barbie mag in haar eigen badje!

's Middags bel je mij.
Of ik wil komen.
En óf ik dat wil.

Jij hebt inmiddels je zwembroekje verruild voor een shirtje met korte broek.
Barbie niet.
Die zit nog altijd prinsesheerlijk in haar badje annex potje.

Hollandse zomer

Genieten van de Hollandse zomer.

Wij deden het vanmiddag.

Tussen Amersfoort en Leusden, niet ver van de bewoonde wereld, liggen De Schammer en Bloeidaal.

Daar liepen wij.

In steen

IJsbeer boog voorover en snuffelde:
Wat is dát?

Spoken op klaarlichte dag!

Plint

Vanmiddag weer eens rondgeneusd bij de boekwinkel.
Dit blok trok mijn aandacht: Het Plint to do (or not to do) lijstjesblok.

Plint combineert poëzie en beeldende kunst op een manier waar ik van ga watertanden.
En nu is er dus dit blok.
Ik heb het mezelf cadeau gedaan en heb het meteen in gebruik genomen.

Maar niet nadat ik ik het doorgebladerd had.
Op elke pagina staat behalve een afbeelding van een poëziekaart, een (not) to do suggestie.
Zoals bij 'to do': Een gat in de dag slapen.

Een gat in de dag slapen.
Ik kan het niet en ik wil het niet.
De dag met een gapend gat erin.
Alsof hij moe is.

Mijn dag blijft heel.

En nu mijn eerste puntje afvinken bij 'to do': een blogje schrijven over het Plint-blok.

Ontmoetingen

Op het bospad tref ik een loslopend biggetje. Zoet, hè!

Doe mij maar een hoorntje met vanilleijs.

Ze paste de hoed. Hij zakte tot ver over haar ogen.
Ze lachte erom.

Stille vogel

In het bos ontmoette ik een vogel.
Hij verroerde zich niet, toen ik dichter en dichter bij sloop.
Hij liet zich ook niet horen.
Al met al een heel stille vogel.

Een vréémde vogel.
En juist daarom zo grappig.

Zei ik tegen mezelf

Dit keer waren we niet de enigen in de Botanische tuin.
In het gras lagen tekeningen van bloemen in zachte tinten.
Er stonden tafels met doosjes pastelkrijt.
Twee kinderen waren nog bezig met hun werkstuk en kregen aanwijzingen van hun juf.
Moeders kletsten.

Een stuk of vijf kinderen renden ondertussen schreeuwend door de tuin.
Ik begreep het wel, zei ik tegen mezelf.
Kinderen kunnen niet lang stilzitten, zei ik tegen mezelf.
Ik kon evengoed bloemen bewonderen, zei ik tegen mezelf.

Ik bewonderde.
Maar niet voor lang.