Pillenparade

Een pilletje tegen dit en een pilletje tegen dat...
Op 't moment is het hier een ware pillenparade.

We hopen op betere tijden.
Liefst een beetje snel.

Veertig

Vandaag is ze jarig.
Ze is 40 geworden.
Je zou het haar niet geven, toch is het zo.

In mijn leven gekomen toen ik nog maar een klein meisje was en nooit meer verdwenen.
Lief heb ik met haar gedeeld. En leed.
Ik heb voor haar gezorgd alsof ze mijn baby was.
Tegenwoordig zit ze glimlachend op mijn nachtkastje.

Nog lang zal ze leven!

Ziekenhuisboterham

Ik pakte de tas uit die E., mijn partner, bij zich had tijdens haar verblijf in het ziekenhuis.
Tik, tik, klonk het op de vloer, toen ik de tijdschriften en het puzzelboekje eruit haalde.
Op het laminaat lag een heuse hagelslagkorrel.
Van haar ziekenhuisboterham.

Smokkelwaar!

Geen ruimte

Geen al te persoonlijke zaken op mijn blogs.
Ik nam het me voor toen ik eraan begon.
Tot nu toe ben ik daarin geslaagd.

Vandaar dat het hier al dagen stil blijft.

Ik wacht op invallen van niet te persoonlijke aard.
Er is geen ruimte voor.
Die ruimte is namelijk al gevuld.

Met partner die een operatie onderging.
Niets ernstigs, wel ingrijpend. Voor beiden.

Nu is ze weer thuis, maar nog verre van de oude.
Net als ik.

Concert

Vanochtend wandelden wij door het bos.
We spraken nauwelijks.
Zo konden we optimaal genieten van het vogelconcert dat klonk.

Was één van hen misschien uit dit eitje gekropen?

Sla

Of wij sla lustten, vroeg de buurman vanochtend.
Zeker!

Net belde hij aan.
Hij overhandigde mij een zakje met groen.
"Wel even wassen, hoor, er zit zand op door de regen."

Vanavond eten wij verse sla van de tuin.
Met dank aan onze buurtjes.

Wind

Harde wind vandaag.
Héél harde wind?

Fladderaar

Ik had de foto nog niet genomen, of dit prachtige insekt was alweer gevlogen.
Een onrustige fladderaar, was het.

Precies zo voel ik mij nu: een onrustige fladderaar.
Een ongelofelijk onrustige fladderaar.

Ik hoop snel weer te landen.

Tuimeltekst

Tuimeltekst, wel eens van gehoord?
Ik niet. Tot gisteren.

Tuimelteksten zijn korte teksten ter inspiratie.
Teksten die iets met je doen:
je raken, aan het denken zetten, je doen glimlachen.

Bekijken kan via Tuimeltekst
Zelf plaatsen kan op Twitter en Facebook.

Inspireren, dat is ook mijn doel.
In woord en beeld.
Op Fotoverhalen.

Langs de snelweg

Wij wonen in een doodlopend straatje.
Voor kijken we uit op een woonerf.
De doorgaande weg is vlakbij.

In de documentaire 'Stikken langs de snelweg' staan de huizen aan, of vlakbij de snelweg.
Een vrouw toont de zwarte fijnstof op de vensterbank in haar slaapkamer.
Ze stoft elke dag en het raam blijft -op een half uurtje na- dicht.
Ook vanwege het lawaai.

Bij ons scheuren nog wel eens opgevoerde brommers door de straat.
Als dat alles is.

Onverwacht



Tijdens een onverwachte avondwandeling

op een onverwachte plek

brak onverwacht de zon nog even door.



Houten reiger staat oog in oog

met zichzelf.



Bah

Ze zat op het puntje van de bank waarop ik lag.
In haar hand het boodschappenlijstje.
Door mij opgesteld en al grotendeels afgewerkt de dag ervoor.
Boodschappen doe ik namelijk altijd.

Maar nu kon ik niets, laat staan boodschappen doen.

"Appels?"
"Zijn er al," mompelde ik.
"Koffie?"
"Ook."
Toen lachte ze:
"Wat staat hier nou?"
Ze liet het mij zien. Mijn 'k' leek inderdaad meer op een 'h' wat voor 'bah-vega' zorgde.
Ik lachte spontaan mee met mijn ziekige lijf.

Vanavond hebben we ze gegeten, de 'bah'-vegaburgers, gebakken in de pan.
Ze smaakten lekker.

Vergeten

Niets in mijn klaslokaal wees erop dat de sint onze school zeer binnenkort zou bezoeken.
Hoe kon ik dat nou vergeten zijn?
Er zat maar één ding op: het gewone lesprogramma overboord gooien en in ijltempo aan de slag voor hét kinderfeest van het jaar.

Ergens tussen het voorbereiden van een knutselles en een muziekles compleet met zwarte pietendans, schrik ik wakker.
Om me te realiseren dat de sint nog máánden in Spanje blijft.

En dan te bedenken dat ik al ruim tien jaar niet meer voor de klas sta....

Lichaamsbeheersing

Een rups kroop over mijn broekspijp.
Hij verkende de grenzen.

Wat een lichaamsbeheersing!

Slinger

De hemel viert feest.
Met taartjes van gebakken lucht?

De slinger hangt  in ieder geval al.

Hart

Opeens lag het voor mijn voeten.
Ik stond stil, keek en nam een foto.

Een beeld naar mijn hart.

De 14de

Veel te vroeg werd ik vanochtend wakker.
Op zich geen probleem.
Dat ik me zo beroerd voelde, vond ik stukken vervelender.

Ik vond zo'n ziekige dag trouwens meer iets voor gisteren.

Mooi niet dus.

Mini

Afgelopen nacht ging het tekeer.
ik werd er wakker door.
Het plensde, zoals het lang niet had gedaan.

Vanochtend lag er een miniplasje voor de deur.

Alweer

Ragfijn begin
van alweer een mooie dag.

Sloten

Vanmiddag ben ik voor het eerst op pad gegaan met mijn nieuwe fiets.
Twee keer heb ik 'm onderweg geparkeerd.
Twee keer twee sloten heb ik gebruikt.

Wie mijn fiets nú nog mee denkt te nemen, moet van slimme huize komen.

Tuinleven

Genieten van het tuinleven bij vrienden.

Regen

Veel was het niet, maar vandaag regende het toch écht even.
Hard nodig, ik weet het.
Het rook direct heerlijk.

Toch was ik blij, toen vanmiddag de zon weer doorbrak.

Nee, bedankt

Wil ik koopzegels?
Nee, bedankt.
Wil ik de bon?
Nee, bedankt.
Wil ik Eftelingzegels?
Nee, bedankt.

Ik geloof niet meer in sprookjes.

Wie

We wandelen over het warme bospad en opeens ligt het voor mijn voeten.
Ik buk me om te bekijken.

Wie is eruit gekropen?

Boeiend

Niet meer bloeiend, wel boeiend.

Luchtig

Luchtig wasje op Moederdag.

Olifant

Samen met oma heeft ze een schilderij gemaakt, met acrylverf op een echt doek.
Voor haar mama op Moederdag.

Ik mag het zien voor ze het inpakken.
Het is een feest van kleur geworden met een zee aan bloemen.

Oma wijst:
"Dit is een vlinder, hè?"
Ja, dat is een vlinder.
Oma herinnert zich nog een dier.
Ze wijst op een gele creatie rechtsboven: de olifant.
Mijn kleine vriendinnetje bevestigt de olifant.

Om twee tellen later geïrriteerd uit te roepen:
"Dat is geen olifant. Dat is gewoon een dikke streep!"

Tja.

Troost

Bloem troost bloem.

Niet dat het hielp, overigens:
ze was en bleef treurig...

Klik!

"Maak maar een foto van mij!" roept ze baldadig, nadat ze de deur achter zich heeft dichtgetrokken.
Tja, in foto's maken ben ik helemaal thuis, maar een foto door een gesloten deur heen...

Gelukkig komt de deurkruk al snel in beweging...

Klik!

Regen

Regen waar je nat van wordt is tegenwoordig zeldzaam.
Blaúwe regen daarentegen hebben we nu volop.

In geur en kleur!

Al dagen

Mooi blauw, mijn lievelingstint zelfs.

Toch word ik niet blij van dit beeld.
Wat doet die gekapseisde stoel daar?
Hij ligt al dagen in een gemeentelijk plantsoentje.

Wie dacht dat dit dé plek voor grof vuil was?

Oeps!

Ruim twee jaar woonde hij bij ons, de boekenwurm.
Hij had zijn eigen stek tussen andere frutsels en friemels op een plank.

Planken met frutsels en friemels trekken stof aan.
Veel stof.
Ik heb het niet zo op met stoffen, maar soms moet het toch écht.
Met de stofzuiger deed ik vast wat voorwerk.

En toen...zat de boekenwurm met zijn kop in de slang.
Had ik de stofzuiger snel uitgezet, dan was de schade beperkt gebleven.
Maar ik had geen hand vrij en stond op een krukje.

Trrrrrr....wég was de boekenwurm.
Ik heb het nog even overwogen, de stofzuigerzak uitpluizen.

Sorry, wurm...